Η πρόταση για δόμηση με ψηλά κτίρια ως χωροταξική λύση θυμίζει την ανάλογη πρόταση για δημιουργία χώρων στάθμευσης αυτοκινήτων για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κυκλοφοριακής συμφόρησης.

Οι ειδικοί επισημαίνουν πλέον πως αυτή η λύση ήταν προσωρινή καθώς δίνοντας περισσότερα κίνητρα για αυτοκίνητα τελικά αυξάνεις τη χρήση τους και μάλιστα με πολλαπλές δυσμενείς περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Άρα αυτά τα θέματα έιναι πλέον σύνθετα και δεν λύνονται με μονοδιάστατες λύσεις και "μαγικά κόλπα" αλλά με μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τις πολλαπλές διαστάσεις του προβλήματος.

Σχετικά με Haussmann και την δραστική επέμβαση του στο Παρίσι δεν υπάρχει αναλογία με τη πρόταση περί ψηλών κτιρίων. Η επέμβαση Haussmann απευθύνθηκε κυρίως σε επίπεδο δικτύων (δρόμοι, λεωφόροι, πεζόδρομοι, συγκοινωνίες) και σε βελτίωση της ποιότητας των κτιρίων και γενικά του ιστού της πόλης (χωρίς να αλλάξει δραστικά η κλίμακα των κτιρίων). Ενώ η πρόταση για ψηλά κτίρια πολύ απλά απευθύνεται σε επίπεδο πυκνότητας (urban desnity) αγνοώντας τα πολλά και πρόσφατα ιστορικά παραδείγματα. Δεν είμαι κατά των ψηλών κτιρίων - Ζήτω ο πύργος του Άιφελ! - όμως κάθε ψηλό κτίριο να μελετάται ξεχωριστά και προσεκτικά σαν μια ειδική περίπτωση. Ψηλά κτίρια γενικά και αόριστα και μάλιστα με τα ελληνικά δεδομένα θα είχαν πολύ δυσμενή αποτελέσματα.